Tropika Σημαίνει Αθήνα Το Καλοκαίρι
Στο νέο του Diggin', ο Ζώης Χαλκιόπουλος ακούει το αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι μέσα από τα αυλάκια του Tropika του Πέτρου Σκούταρη.
Ζώης Χαλκιόπουλος
Μπορεί να μην μου αρέσει, αλλά οι μουσικές κυκλοφορίες πάντα είναι καλύτερο να «σκάνε» την εποχή που ταιριάζουν καλύτερα. Δεν αναφέρομαι στο φαινόμενο «Bob Marley μόνο καλοκαίρι», μα στις ημερομηνίες που εμφανίζονται οι δίσκοι στα ράφια των δισκάδικων και τα online δισκοπωλεία. Αυτή η κυκλοφορία πήγε πολύ πίσω λόγω της κατάστασης, αλλά να που τώρα έρχεται στην σωστή στιγμή, κατ' εμε. Αυτή ήταν και η εντύπωση που μου έδωσε όταν τον πρωτάκουσα στα ψηφιακά αρχεία που είχα διαθέσιμα.
Η ελληνική Into the Light Records ξαναχτυπά με μια κυκλοφορία που κρύβει εξαιρετικό υλικό από ξεχασμένες ηχογραφήσεις του Πέτρου Σκούταρη από τις αρχές του 2000, που βρέθηκαν σε ένα CD-R! Για να το πιάσουμε από την αρχή, ο Σκούταρης έχει περάσει από πετυχημένα σχήματα όπως οι Sharp Ties, οι Dubient, αλλά και οι πιο πρόσφατοι 667. Μην ξεχάσω ότι συμμετείχε στο Zorba the Freak των Απροσάρμοστων, παίζοντας κιθάρα. Το 1983, ήρθε το πιο ενδιαφέρον μουσικό του εγχείρημα, οι Free Level, ένα ντουέτο με τον Γιώργο Θεοδωράκη. Μουσική τους κυκλοφόρησε και το 2019 στο label ITL και πάλι με μεγάλη επιτυχία.
Στο Tropika, για το οποίο γίνεται λόγος, ο Πέτρος Σκούταρης δείχνει να το απολαμβάνει με την ψυχή του αφού, μάλλον είναι και το πιο προσωπικό μουσικό πράγμα που έχει κάνει -είναι άλλωστε solo δουλειά. Ακροβατώντας, όπως θα έλεγε ένας μουσικογραφιάς του '90, άρτια μεταξύ του slomo disco και της ηλεκτρονικής new age φάσης. Εδώ τα φυσικά όργανα (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα και πνευστά) δημιουργούν ένα σύστημα-κεραυνό και εναλλάσσονται σωστά με τα μπλιμπλίκια και τα drum machines. Ο ήχος, από την μια, είναι disco σε αργό tempo και από την άλλη, γκρουβάρει με slap funk κιθάρες, breaks και επαναλαμβανόμενους ρυθμούς. Στη δεύτερη πλευρά, είναι πιο ατμοσφαιρικά και αισθαντικά τα πράγματα. Κοινώς, soulful και balearic όπως θα έλεγε ένας jockey στις μέρες μας. Αυτή είναι η ομορφιά των ηχογραφήσεων της εποχής, βέβαια. Δυστυχώς, λίγα ήταν τα παραδείγματα με ελληνική υπογραφή σε αυτό το στυλ, άρα αυτή είναι μια κυκλοφορία αναφοράς.
Να αναφέρουμε πως ο Μάνος Σκαραμανγκάς ασχολήθηκε με τα samples και τα drum machines και των δύο μερών του κομματιού ''Yusurum'', ενώ ο Πέτρος Σκούταρης είχε τις κιθάρες και το μπάσο. Προσεγμένο εξώφυλλο και πάλι σε περιορισμένη έκδοση και digital. Σίγουρα η κυκλοφορία του φετινού καλοκαιριού. Hit the link.
Ζώης Χαλκιόπουλος
Μπορεί να μην μου αρέσει, αλλά οι μουσικές κυκλοφορίες πάντα είναι καλύτερο να «σκάνε» την εποχή που ταιριάζουν καλύτερα. Δεν αναφέρομαι στο φαινόμενο «Bob Marley μόνο καλοκαίρι», μα στις ημερομηνίες που εμφανίζονται οι δίσκοι στα ράφια των δισκάδικων και τα online δισκοπωλεία. Αυτή η κυκλοφορία πήγε πολύ πίσω λόγω της κατάστασης, αλλά να που τώρα έρχεται στην σωστή στιγμή, κατ' εμε. Αυτή ήταν και η εντύπωση που μου έδωσε όταν τον πρωτάκουσα στα ψηφιακά αρχεία που είχα διαθέσιμα.
Η ελληνική Into the Light Records ξαναχτυπά με μια κυκλοφορία που κρύβει εξαιρετικό υλικό από ξεχασμένες ηχογραφήσεις του Πέτρου Σκούταρη από τις αρχές του 2000, που βρέθηκαν σε ένα CD-R! Για να το πιάσουμε από την αρχή, ο Σκούταρης έχει περάσει από πετυχημένα σχήματα όπως οι Sharp Ties, οι Dubient, αλλά και οι πιο πρόσφατοι 667. Μην ξεχάσω ότι συμμετείχε στο Zorba the Freak των Απροσάρμοστων, παίζοντας κιθάρα. Το 1983, ήρθε το πιο ενδιαφέρον μουσικό του εγχείρημα, οι Free Level, ένα ντουέτο με τον Γιώργο Θεοδωράκη. Μουσική τους κυκλοφόρησε και το 2019 στο label ITL και πάλι με μεγάλη επιτυχία.
Στο Tropika, για το οποίο γίνεται λόγος, ο Πέτρος Σκούταρης δείχνει να το απολαμβάνει με την ψυχή του αφού, μάλλον είναι και το πιο προσωπικό μουσικό πράγμα που έχει κάνει -είναι άλλωστε solo δουλειά. Ακροβατώντας, όπως θα έλεγε ένας μουσικογραφιάς του '90, άρτια μεταξύ του slomo disco και της ηλεκτρονικής new age φάσης. Εδώ τα φυσικά όργανα (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα και πνευστά) δημιουργούν ένα σύστημα-κεραυνό και εναλλάσσονται σωστά με τα μπλιμπλίκια και τα drum machines. Ο ήχος, από την μια, είναι disco σε αργό tempo και από την άλλη, γκρουβάρει με slap funk κιθάρες, breaks και επαναλαμβανόμενους ρυθμούς. Στη δεύτερη πλευρά, είναι πιο ατμοσφαιρικά και αισθαντικά τα πράγματα. Κοινώς, soulful και balearic όπως θα έλεγε ένας jockey στις μέρες μας. Αυτή είναι η ομορφιά των ηχογραφήσεων της εποχής, βέβαια. Δυστυχώς, λίγα ήταν τα παραδείγματα με ελληνική υπογραφή σε αυτό το στυλ, άρα αυτή είναι μια κυκλοφορία αναφοράς.
Να αναφέρουμε πως ο Μάνος Σκαραμανγκάς ασχολήθηκε με τα samples και τα drum machines και των δύο μερών του κομματιού ''Yusurum'', ενώ ο Πέτρος Σκούταρης είχε τις κιθάρες και το μπάσο. Προσεγμένο εξώφυλλο και πάλι σε περιορισμένη έκδοση και digital. Σίγουρα η κυκλοφορία του φετινού καλοκαιριού. Hit the link.
