Πέρα από μπλαζέ μελαγχολία και αρκετό τσαμπουκά, τι έχει να μας πει η νέα προστατευόμενη του Kanye West;

Στη νέα τους δουλειά, οι 2 by bukowski καταπιάνονται με αποχρώσεις του doom και του drone ήχου, πετυχαίνοντας ένα άψογα δομημένο και εκτελεσμένο υψηλών προδιαγραφών αποτέλεσμα.

Ακόμη και μέσα στην προβλεψιμότητά τους, 45 χρόνια μετά, οι Αυστραλοί έχουν ακόμα το ελιξίριο της νεότητας.

Έντεκα τραγούδια και δύο ορχηστρικές συνθέσεις από την frontwoman των Big Thief που υπενθυμίζουν πως, καμιά φορά, η δύναμη βρίσκεται στο εύθραυστο.

Το ζευγάρι από το Ντιτρόιτ επιδίδεται ξανά στη γνωστή post punk/EBM συνταγή.

Ένα από τα καλύτερα black metal άλμπουμ των τελευταίων ετών, από το project του Naas Alcameth. Αλλά και ένα άλμπουμ που ίσως δεν χρειάζεται να προωθηθεί για λόγους που ξεπερνούν τη μουσική.

Τα τραγούδια του All Mirrors δοκιμάζονται εδώ στην απογυμνωμένη εκδοχή τους και κερδίζουν με την αφοπλιστική εκφραστική τους αμεσότητα.

Λίγες συμπαθητικές εκλάμψεις ανάμεσα σε...fillers, fillers, fillers; Thank you, next...

Ο νέος δίσκος του Ισλανδού μπορεί να μην τον ανεβάζει κατηγορία, αλλά υπόσχεται μια ευχάριστη και αβίαστη ακρόαση, χωρίς να απαιτεί τίποτα σε αντάλλαγμα.

Το βρετανικό ντουέτο φτιάχνει μια δουλειά που ακούγεται απρόσμενα απλή και μελωδική και αξιοθαύμαστα πλήρης.

Κανείς δεν λέει όχι σε λίγο πατροπαράδοτο shoegaze.

Indie pop με pop punk γωνίες από (και για) κορίτσια που περνάνε το χρόνο τους στην εναλλακτικά cool δισκοθήκη τους, την ονειροπόληση κάτω από τις κρεμασμένες σε πίνακα με φελλό φωτογραφίες τους, το infinite scrolling στο Instagram και το ανάμεσά τους.

Ένα ακόμη ταπεινό λιθαράκι στην υποτιμημένη, ήσυχη τέχνη που υπηρετεί ο Bill Callahan.

Στη νέα του δουλειά, ο Bill Fay, μια φωνή που μιλάει χωρίς πρεμούρα για να ακουστεί, επανεξετάζει τα μέσα και τους τρόπους με που επιλέγει για να αποτυπώσει το μήνυμά του.

Ένας δίσκος που πατάει με το ένα πόδι στην ξέπνοη μελαγχολία του Nick Drake και του Elliott Smith και με το άλλο στην αφαιρετικότητα της σχολής του Brian Eno.

They give 2020 a bad name...

Το 1/2 των Dead Can Dance τραγουδάει τα ρεμπέτικα.  Πόσο πιστός μένει στο ιδίωμα και πώς ακούγεται σε αυτά η αγγλική γλώσσα;

Οι αδερφοί Eno ενώνουν τις δυνάμεις τους και αφήνουν τις νότες να συνομιλήσουν, σε ένα νοερό ταξίδι στο πεπρωμένο του μινιμαλισμού. 

Ένα άλμπουμ που λειτουργεί ως ένα άθροισμα όλων όσων έχει προσφέρει στο αμερικάνικο indie αφήγημα όλα αυτά τα χρόνια η μπάντα του Conor Oberst.

Ακούσαμε πρώτοι το ντεμπούτο της σύμπραξης των Odesza με τον Golden Features.